In het leven van Simone (34) draait alles om haar gezin én dieren. Want die maken haar leven compleet. Vandaag vertelt ze over Oosters korthaar kater Otis en Siamees X Oosters korthaar Charlie. En herdenken we poezen Lillie en Luna.
In het mooie ’s-Hertogenbosch – vlak bij de Oosterplas – woont Simone in een geschakelde bungalow, heerlijk in het groen. Ze woont daar samen met echtgenoot Bas, dochters Jolé, Lina en Milou, Bulterriër Roxy én de twee ondeugende katers Otis en Charlie. Het huis heeft een heerlijke afgesloten tuin waar ook de twee katten zich uitstekend vermaken!
Dat klinkt als een gezellig huishouden bij jou! Kun je ons daar wat over vertellen?
Het is hier nooit saai, dat kan ik je verzekeren! Mijn drie dochters zorgen altijd voor leven in de brouwerij, net als onze hond en twee katten. Die zijn ook echt onderdeel van mijn familie. Ze brengen zoveel plezier en troost, dat ik me geen leven zonder hen kan voorstellen.
Je had ooit vier katten. Nu nog maar twee. Hoe is dat zo gekomen?
Mijn eerste twee katten waren Lillie en Luna. Ik wilde per se katten adopteren van een dierentehuis, omdat er daar zoveel geboren worden. Ik vertelde aan het tehuis dat ik graag twee kittens wilde en de mevrouw aan de telefoon vertelde me dat ze er nog precies twee had. Er waren al meerdere mensen naar ze komen kijken, maar die vonden ze niet mooi. Zo raar, want ik zag daar twee superlieve poezenmeiden zitten en dacht meteen: ‘Die zijn voor mij!’.
Ik vind het nog steeds heel lastig om te zeggen dat ik twee katten heb. Want in mijn hart zitten er nog vier
Ik heb Luna en Lillie 11 jaar bij me gehad, maar ik heb ze heel kortgeleden – met pijn in mijn hart – moeten laten inslapen. Tien weken geleden ontdekte de dierenarts namelijk darmkanker bij Luna. Daar was niets meer aan te doen, dus toen moest ik de loodzware beslissing nemen om haar in te laten slapen. En alsof dat al niet verdrietig genoeg was, ontdekte ik zes weken geleden dat er is mis was met Lillie – ze liep al een tijdje mank en bleek een agressieve vorm van botkanker te hebben met uitzaaiingen naar haar longen. Omdat dat ongeneeslijk is en heel pijnlijk voor Lillie, heb ik haar ook heel snel moeten laten gaan.
Jeetje, wat heftig. Hoe gaat het nu met je?
Ik vind het nog steeds heel lastig om hardop te zeggen dat ik twee katten heb. Want in mijn hart zitten er nog vier en ik hou van ze allemaal. Mijn katten zijn mijn alles. En Luna was nog een beetje extra bijzonder. Ik kan het moeilijk in woorden uitleggen, maar over haar zei ik altijd: ‘Ze is mijn ziel’. Zo voelde dat. Het doet me nog elke dag pijn dat Luna en Lillie er niet meer zijn.
Hoe denk je terug aan Luna en Lillie?
Ik denk met ontzettend veel liefde aan ze terug. Luna was een echte kletskous en altijd ‘The Queen’ van het huis. Zij had het voor het zeggen en deelde een tik uit als iets haar niet aanstond. En Lillie was lief, rustig en zacht. Zij werd nog wel eens gepest door Charlie en Otis. Ik mis ze verschrikkelijk.
En hoe gaat het nu met Otis en Charlie?
Met hen gaat het goed gelukkig! Ze zijn nu twee jaar oud en echt twee broertjes die niet zonder elkaar kunnen. Oosters kortharen – want dat zijn het – worden wel eens ‘stapelkatten’ genoemd en dat zijn ze ook echt. Die twee liggen heel vaak bovenop elkaar te slapen. Het liefst in de hangmat van hun krabpaal. En ze brengen ook veel plezier in huis, want ze halen niet alleen allemaal gekke streken uit, ze zijn ook altijd bij me in de buurt. Het zijn echt mega knuffelkonten!
Als ik moe ben of een beetje verdrietig, dan komen ze altijd bij me liggen en kroelen. Dat ik nu twee Oosters kortharen heb is echt een jeugddroom van me. Als meisje zag ik namelijk de film ‘Lady en de Vagebond’ en daarin spelen twee Siamese katten een bijrol. En toen wist ik het: zulke katten wil ik later. Otis en Charlie hebben we gevonden bij een goede fokker van Oosters kortharen. En ik ben nog elke dag heel blij met ze!
Hoe ziet een dag in jouw leven met deze twee boeven eruit?
Mijn katten hebben een eigen kattenkamer en daarin staat alles wat ze nodig hebben. Ook hun krabpaal van Petrebels: de Lookout 198. Toen ik de krabpaal kocht had ik Luna en Lillie ook nog, dus ik zocht een grote en hoge krabpaal met genoeg ruimte voor alle vier mijn katten. Deze krabpaal was ook heel geschikt voor Lillie, want zij was wat aan de dikke kant en kon niet zo goed springen. De Lookout heeft veel plateaus en daardoor kon ook Lillie lekker bovenin gaan liggen.
In die kattenkamer slapen de katten elke nacht als wij naar bed gaan. ’s Ochtends doe ik de deur meteen open als we wakker zijn. En dat is leuk hoor, want ze zijn dan zó blij om mij en mijn gezin weer te zien. Ik ben huismoeder en dus veel thuis. Dat vinden de katten ook heel gezellig, want ze zijn eigenlijk altijd wel bij me in de buurt. En ze maken me elke dag weer aan het lachen – als ze lekker lomp met hun speelgoed aan het spelen zijn of als ze heel hard kekkeren naar de vogels in de tuin.
De laatste vraag alweer: waarom hou jij zo van katten?
Als je een kat toelaat in je hart, dan gaat die er nooit meer uit. Ik ben opgegroeid met dieren en kan me geen leven voorstellen zonder ze. Ik hou van al mijn katten en ben nog steeds gebroken door het verlies van Lillie. En Luna in het bijzonder – zij was mijn maatje, mijn schaduw en mijn alles. Maar gelukkig vrolijken mijn gezin, de hond en de katten me elke dag weer op!
Simone kocht krabpaal Lookout 198 in off white voor haar 4 katten omdat ze een grote krabpaal zocht met goede opstapjes voor de wat minder mobiele Lillie. En de krabpaal moest ook sterk zijn, want Oosters kortharen Otis en Charlie zijn echte wildebrassen. Simone is nog elke dag blij met haar aankoop en vindt de kwaliteit van deze krabpaal echt veel beter dan alle vorige krabpalen die ze had.
